Waarom intuïtief leven?
Paulien • 20 oktober 2021
Wat gebeurt er als je écht je intuïtie volgt?
Luister jij naar jouw intuïtie? Luister je écht? Wat de uitkomst ook is? Dat specifieke gevoel wat opduikt en je vertelt dat iets een goede of foute keuze is?
Ik deed dat de afgelopen jaren in ieder geval niet. Niet echt. In mijn ambitie om zo snel mogelijk de carrièreladder te beklimmen en zoveel mogelijk mee te maken, raakte ik helemaal verwijderd van mijn interne kompas. De knop ratio ging vol aan en de knop gevoel, die draaide ik helemaal terug. Want dat was niet de manier om succesvol te worden.
Gevoelig zijn
Als kind werd ik altijd al gevoelig genoemd. Ik houd van harmonie en kwam dan ook vaak in beeld om ruzies te beslechten tussen klasgenootjes. Als iets oneerlijk was, frustreerde me dat vaak tot tranen aan toe. En die tranen liggen bij mij altijd al aan de oppervlakte. En al zo lang als ik me kan herinneren heb ik een heel sterk onderbuikgevoel dat me vertelt of ik op het juiste pad ben.
Maar hoe ouder ik werd, hoe vaker ik hoorde dat ik “wat harder moest worden” en “de wereld nou eenmaal zo werkt”. Dus ik paste me aan, zo goed en kwaad als ik kon. En met elke aanpassing die ik deed, dwaalde ik een stukje verder af van die gevoelige Paulien. En dat onderbuikgevoel? Dat dook soms nog wel op, maar ik drukte het vooral weg.
Wake-up calls
En dat wegdrukken resulteerde in de afgelopen jaren al een aantal keer tot een flinke wake up call. Waar ben je mee bezig? Wie ben je echt? Wat vind je nu echt belangrijk? En dan probeerde ik ook om echt te luisteren naar mijn intuïtie, maar telkens merkte ik dat het makkelijker was om op het rationele pad te blijven, keihard te werken en te proberen dat gevoel weg te stoppen.
En man, dat voelt eenzaam. Alsof ik er niet mag zijn als ik volledig mezelf probeer te zijn. Alsof ik een vreemdeling ben in onze maatschappij, die gedreven wordt door ratio, systemen, cijfers. Waarin er geen plek is voor verdriet, of het vreemd wordt gevonden als je vaart op intuïtie in plaats van op sterk onderbouwde argumenten.
Intuïtief leven, hoe doe je dat nou?
Maar, de zoveelste wake-up call kwam voorbij: en deze keer kon ik mijn intuïtie niet langer negeren. En daarom start ik dit blog. Want intuïtief leven, hoe doe je dat nou?
Hoe blijf je dicht bij je gevoel, luister je hier ook echt naar, en hoe doe je dat in onze haastige maatschappij waarin succes zo op een voetstuk staat? Terwijl je misschien wel vast zit in een baan waar je je eigenlijk niet in thuis voelt, ondanks het zo goed paste in je uitgestippelde pad? En hoe weet je nou zeker of je gevoel klopt?
Ga je mee op reis?
Ik heb zeker niet het antwoord op alle vragen, maar dat is de reis waar ik aan begonnen ben. En ik hoop oprecht dat jij met mij mee wilt en met mij mee wilt leren. Want ik geloof dat de wereld er een stukje mooier van wordt als we allemaal eens wat meer stil zouden staan bij wat onze intuïtie ons te vertellen heeft.
Deel mijn blogpost:
Elke mede-millenial herkent deze vraag wel: leef ik een leven wat echt van mij is, of die van een ander? Het is een onderwerp wat me de laatste tijd vaak bezig houdt. Sinds ik besloten heb te gaan ondernemen, merk ik dat ik me veel vrijer voel om keuzes te maken die bijdragen aan mijn leven, zoals ik ‘m wil leiden. Maar wat zorgde er nou voor dat ik dat hiervoor niet kon? En hoezo lukt het me nu wel?
Je kent het wel: terwijl je nog ’s ochtends in bed ligt, pak je je telefoon er al bij de NOS app te openen en te kijken wat voor nieuws er bij is gekomen sinds je de avond ervoor dezelfde pagina hebt gecheckt. Nog voor je dag goed en wel is begonnen, merk je al dat je een gevoel bekruipt dat het allemaal niet zo lekker gaat in de wereld, een gevoel van machteloosheid overvalt je.
Ik ben een groot voorstander van leven volgens het ritme van je cyclus. Ik geloof heel erg dat we als vrouw met onze menstruatie een ontzettend mooi instrument in handen hebben die ervoor zorgt dat je een leven leidt wat bij jou past, met daarin voldoende balans.
Om de lezers van dit blog een echt inkijkje te geven in hoe dat intuïtief leven nou in z'n werk gaat, leek het me leuk om een fotodagboek bij te houden van mijn week, beginnend op zondag. Het hoogtepunt van mijn afgelopen week was een nogal spontaan weekendje naar Texel, met een totaal andere samenstelling qua mensen dan in eerste instantie het idee was. Verder was ik afgelopen week vooral heel druk in m'n hoofd, door een aantal voorstellen die voorbereid moesten worden voor potentiële klussen. Druk in mijn hoofd dus, want er was ruimte zat om van tijd tot tijd rust te pakken, op dinsdag Sinterklaasinkopen te doen en donderdag ben ik naar mijn ouders gereden om met mijn moeder een kerstkrans voor op onze deur te maken. Kijk vooral even naar het gedichtje bij de dinsdag, die hielp mij enorm om - al was het maar eventjes - van het gejaagde gevoel af te komen en even stil te staan bij het moment. En zaterdag op Texel lukte dat al helemaal: toen vergat ik m'n telefoon zelfs even. Heerlijk om zo even zonder ruis door het leven te gaan. Misschien dat ik daar deze week wel een blog aan wijd. Scroll gauw verder om te lezen waarom dat zo was.
In september 2020 werd nadat ik maanden rondliep met buikpijn, ACNES bij mij geconstateerd. ACNES, ook wel buikwandpijnsyndroom genoemd, is een aandoening waarbij je een beknelde zenuw hebt in je buikwand. Gevolg: heel erg veel pijn, die helaas niet met een paracetamolletje weg te nemen is. Uiteindelijk heb ik een behandeling gekregen die 90% van de pijnklachten weg heeft genomen, durf ik bijna een jaar na mijn "genezing" wel te zeggen dat het mijn leven voorgoed heeft veranderd. Ga er even voor zitten, het is een heel verhaal. In dit blog vertel ik je over mijn ervaring met ACNES en welke impact dit heeft gehad op mijn leven.