Luister jij naar jouw intuïtie? Luister je écht? Wat de uitkomst ook is? Dat specifieke gevoel wat opduikt en je vertelt dat iets een goede of foute keuze is? Ik deed dat de afgelopen jaren in ieder geval niet. Niet echt. In mijn ambitie om zo snel mogelijk de carrièreladder te beklimmen en zoveel mogelijk mee te maken, raakte ik helemaal verwijderd van mijn interne kompas. De knop ratio ging vol aan en de knop gevoel, die draaide ik helemaal terug. Want dat was niet de manier om succesvol te worden. Gevoelig zijn Als kind werd ik altijd al gevoelig genoemd. Ik houd van harmonie en kwam dan ook vaak in beeld om ruzies te beslechten tussen klasgenootjes. Als iets oneerlijk was, frustreerde me dat vaak tot tranen aan toe. En die tranen liggen bij mij altijd al aan de oppervlakte. En al zo lang als ik me kan herinneren heb ik een heel sterk onderbuikgevoel dat me vertelt of ik op het juiste pad ben. Maar hoe ouder ik werd, hoe vaker ik hoorde dat ik “wat harder moest worden” en “de wereld nou eenmaal zo werkt”. Dus ik paste me aan, zo goed en kwaad als ik kon. En met elke aanpassing die ik deed, dwaalde ik een stukje verder af van die gevoelige Paulien. En dat onderbuikgevoel? Dat dook soms nog wel op, maar ik drukte het vooral weg. Wake-up calls En dat wegdrukken resulteerde in de afgelopen jaren al een aantal keer tot een flinke wake up call. Waar ben je mee bezig? Wie ben je echt? Wat vind je nu echt belangrijk? En dan probeerde ik ook om echt te luisteren naar mijn intuïtie, maar telkens merkte ik dat het makkelijker was om op het rationele pad te blijven, keihard te werken en te proberen dat gevoel weg te stoppen. En man, dat voelt eenzaam. Alsof ik er niet mag zijn als ik volledig mezelf probeer te zijn. Alsof ik een vreemdeling ben in onze maatschappij, die gedreven wordt door ratio, systemen, cijfers. Waarin er geen plek is voor verdriet, of het vreemd wordt gevonden als je vaart op intuïtie in plaats van op sterk onderbouwde argumenten. Intuïtief leven, hoe doe je dat nou? Maar, de zoveelste wake-up call kwam voorbij: en deze keer kon ik mijn intuïtie niet langer negeren. En daarom start ik dit blog. Want intuïtief leven, hoe doe je dat nou? Hoe blijf je dicht bij je gevoel, luister je hier ook echt naar, en hoe doe je dat in onze haastige maatschappij waarin succes zo op een voetstuk staat? Terwijl je misschien wel vast zit in een baan waar je je eigenlijk niet in thuis voelt, ondanks het zo goed paste in je uitgestippelde pad? En hoe weet je nou zeker of je gevoel klopt? Ga je mee op reis? Ik heb zeker niet het antwoord op alle vragen, maar dat is de reis waar ik aan begonnen ben. En ik hoop oprecht dat jij met mij mee wilt en met mij mee wilt leren. Want ik geloof dat de wereld er een stukje mooier van wordt als we allemaal eens wat meer stil zouden staan bij wat onze intuïtie ons te vertellen heeft.